Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Itaque e contrario moderati aequabilesque habitus, affectiones ususque corporis apti esse ad naturam videntur. Hoc est dicere: Non reprehenderem asotos, si non essent asoti.

[redacted]tilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse heredem Q. Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono. Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Piso igitur hoc modo, vir optimus tuique, ut scis, amantissimus. Duo Reges: constructio interrete. Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Inde igitur, inquit, ordiendum est. Et non ex maxima parte de tota iudicabis? Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Itaque quantum adiit periculum! ad honestatem enim illum omnem conatum suum referebat, non ad voluptatem. Itaque vides, quo modo loquantur, nova verba fingunt, deserunt usitata.

Moriatur, inquit.: Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt.
Bork: Egone quaeris, inquit, quid sentiam?
Bork: Hunc vos beatum;
Negare non possum.: Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam.
Qui convenit?: Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum.

Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem?
Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim.
Suo genere perveniant ad extremum;
Ex eorum enim scriptis et institutis cum omnis doctrina liberalis, omnis historia.

Compensabatur, inquit, cum summis doloribus laetitia. Nam adhuc, meo fortasse vitio, quid ego quaeram non perspicis. Haec mihi videtur delicatior, ut ita dicam, molliorque ratio, quam virtutis vis gravitasque postulat. Verum hoc idem saepe faciamus. Cur, nisi quod turpis oratio est? Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit.

Hoc autem loco tantum explicemus haec honesta, quae dico,
praeterquam quod nosmet ipsos diligamus, praeterea suapte
natura per se esse expetenda.

Amicitiam autem adhibendam esse censent, quia sit ex eo
genere, quae prosunt.

Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere.
Refert tamen, quo modo.

De qua Epicurus quidem ita dicit, omnium rerum, quas ad beate vivendum sapientia comparaverit, nihil esse maius amicitia, nihil uberius, nihil iucundius.