Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Oculorum, inquit Plato, est in nobis sensus acerrimus, quibus sapientiam non cernimus. An est aliquid, quod te sua sponte delectet? Immo vero, inquit, ad beatissime vivendum parum est, ad beate vero satis. Est enim tanti philosophi tamque nobilis audacter sua decreta defendere. Tantum dico, magis fuisse vestrum agere Epicuri diem natalem, quam illius testamento cavere ut ageretur.

Hos contra singulos dici est melius.
Propter nos enim illam, non propter eam nosmet ipsos diligimus.
Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum?
Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi;
Quid est enim aliud esse versutum?

Audeo dicere, inquit.

O magnam vim ingenii causamque iustam, cur nova existeret
disciplina! Perge porro.

Duo Reges: constructio interrete. Simus igitur contenti his. Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio. Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. De hominibus dici non necesse est. Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis.

Completur enim et ex eo genere vitae, quod virtute fruitur, et ex iis rebus, quae sunt secundum naturam neque sunt in nostra potestate.

Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Audeo dicere, inquit. Non enim quaero quid verum, sed quid cuique dicendum sit. Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe; An eum locum libenter invisit, ubi Demosthenes et Aeschines inter se decertare soliti sunt? Itaque contra est, ac dicitis;

Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam.
Piso igitur hoc modo, vir optimus tuique, ut scis, amantissimus.
Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas?
Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo.

Bork: Pungunt quasi aculeis interrogatiunculis angustis, quibus etiam qui assentiuntur nihil commutantur animo et idem abeunt, qui venerant.
Bork: Dulce amarum, leve asperum, prope longe, stare movere, quadratum rotundum.
Quo modo?: Quam multa vitiosa! summum enim bonum et malum vagiens puer utra voluptate diiudicabit, stante an movente?
Bork: Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti.
Negare non possum.: Sed ut iis bonis erigimur, quae expectamus, sic laetamur iis, quae recordamur.