Duo Reges: constructio interrete.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos. Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium. Ita cum ea volunt retinere, quae superiori sententiae conveniunt, in Aristonem incidunt; Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Quae sequuntur igitur? Nihil illinc huc pervenit. Itaque mihi non satis videmini considerare quod iter sit naturae quaeque progressio. Semper enim ita adsumit aliquid, ut ea, quae prima dederit, non deserat. An haec ab eo non dicuntur?

Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit; Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Age, inquies, ista parva sunt. Ex quo illud efficitur, qui bene cenent omnis libenter cenare, qui libenter, non continuo bene. Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam;

Bork

Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt.

Poterat autem inpune;

Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris;

Nec enim, cum tua causa cui commodes, beneficium illud
habendum est, sed faeneratio, nec gratia deberi videtur ei,
qui sua causa commodaverit.

Non potes ergo ista tueri, Torquate, mihi crede, si te ipse
et tuas cogitationes et studia perspexeris;

Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Sapientem locupletat ipsa natura, cuius divitias Epicurus parabiles esse docuit. Invidiosum nomen est, infame, suspectum. Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur; Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Sed nunc, quod agimus; Aliena dixit in physicis nec ea ipsa, quae tibi probarentur; Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare.

• Bork
• Immo alio genere;
• Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur.
• Hic ambiguo ludimur.

Est enim mihi magnae curae-quamquam hoc quidem proprium tuum munus est-, ut ita erudiatur, ut et patri et Caepioni nostro et tibi tam propinquo respondeat.

1. Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum.
2. Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare?
3. Et quidem, Cato, hanc totam copiam iam Lucullo nostro notam esse oportebit;
4. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba.